ქმარს ვუღალატე (სხვა გზა არ მქონდა)

გამარჯობათ!!! მე მოგიყვებით ჩემ ისტორიას რაც ჩავიდინე ცხოვრებაში ერთხელ და დღემდე გულში სინანულს ვგრძნობ. ვნანობ ჩემს საქციელს მართლა. დაოჯახებული ვარ. მყავს ორი შვილი, ვარ სოფელში გათხოვილი. მეუღლე მუშაობს ფაქტიურად იმის ხელფასზე ვიყავით დამოკიდებული. გადავწყვიტე მეც მემუშავა რადგან ბავშვები უკვე წამოიზარდნენ სკოლაში დადიან. მე ვარ 30 წლის. თბილიში ახლობელის დახმარებით რესტორანში დავიწყე მუშაობა, გვიანობამდე მიწევდა ყოფნა და ხან ჩემი მეუღლე მაკითხავდა მანქანით ხან ტაქსით მივდიოდი ხოლმე სახლში. ერთხელ გვიანი იყო ქმარი ვერ მოვიდა და ტაქსით წავედი სახლში. ახალგაზრდა ბიჭი იყო მძღოლი, 25-27 წლის ალბათ. გამომელაპარაკა, და გზაში შებმა დამიწყო, რა ლამაზი ხარო, რა ბედნიერია შენი ქმარიო, გვერდით რომ უწევხარო, შენაირ გოგოს ამ შუაღამე გარეთ როგორ გტოვებსო, მოკლედ ძაან მოვეწონე ამ ბიჭს. უთხარი სადაც ვმუშაობდი წინასწარ გამომკითხა. რათქმაუნდა არ ავყევი იმის ლაპარაკს და სახლში რომ მივედით ფული მივაწოდე არ გამომართვა. შენ ისე მომეწონე არ მინდა შენი ფულიო. დამიტოვა ნომერი და როცა დაგჭირდება დამირეკეო. მადლობა გადაუხადე და წავედი. იმის მერე არ გასულა 2-3 დღე იქ მოვიდა რესტორანში ძმაკაცთან. იმ დღეს ცუდი დილა გამითენდა რადგან ჩემი მეუღლის ნაყიდი ოქროს ცეპი დავკარგე და დაგრუზული ვიყავი ძაან. შემამჩნია ამ ბიჭმა რატო ხარო ესე ცუდ ხასიეთზეო. მეც უთხარი მიზეზი. კაიო რაა მეგონა სერიოზული რამე იყოვო დამაწყნარა. მოგვარდება ყველაფერიო არ ინერვიულოვო. არ დაულევია ამ ბიჭს ჭამეს და წავიდნენ მალევე . საგამოს დამირეკეო მე წაგიყვან სახლშიო, მეც ანერვიულებულმა დაუფიქრებლად უთხარი კაითქო. ვიცი ჩემი ქმრის მურტალი ხასიათი და გადამაყოლებდა იმ ცეპს, რა გამეკეტებინა არ ვიცოდი. ჯერ სულ არ უნდოდა რომ ვმუშაობდი. იმას უნდოდა სახლსი მჯდარიყვიმონასავით, დავიღალე ამ გამოკეტილი ცხოვრებით მეც მინდოდა გასვლა ცოტა ხალხში. რომ დავამთავრე მუშაობა დაურეკე თუ შედძლებ წამიყვანეთქო და მალევე მოვიდა, გზაში მეუბნევა რავქნაო რომ მომწონხარო, შენზე მეკეტებაო რომ გიყურებო, რა საყვარელი ხარო, ყველაფერს ვიზავ შენს გამო ოგონდ ჩემი გახდიო, მაგარ მუღამში იყო ეს ბიჭი ჩემს მიმართ. არაფერი მითქვია გავჩერდი, მასეთ კომპლიმენტებს მიჩვეული